Yeni Papa'nın seçilmesi için konklavın 7 Mayıs'ta toplanacağı bildirildi.
Papa Francis’in 21 Nisan 2025’te ölümü, dünyanın en gizemli ve önemli süreçlerinden birini başlattı—yeni bir Papa’nın seçimi. Vatikan’ın kapalı kapıları ardında, dünyanın dört bir yanından gelen kardinaller, Katolik Kilisesi’nin bir sonraki liderini seçmek için conclave (konsey) adı verilen bir toplantıda bir araya geliyor. Konsey (Conclave - 2024), bu gizemli dünyanın içine çekici bir politik gerilim filmi olarak giriyor ve bize yalnızca papalık seçiminin mekaniğini değil, aynı zamanda bu süreci şekillendiren güç mücadelelerini, kişisel hırsları ve ideolojik çatışmaları da gösteriyor.
Temelinde, Konsey, Katolik dünyasının en yüksek ruhani otoritesinin nasıl belirlendiğini dramatize eden ama aynı zamanda düşündüren bir inceleme. Ancak filmin asıl derdi, güç, yozlaşma ve din ile siyasetin tehlikeli kesişimine dair keskin bir eleştiri sunmak. Şimdi ayrıntılara bakalım.
Konsey’in Satır Aralarındaki Mesajlar: Film Aslında Ne Anlatıyor?
1. Kutsallığın Ardındaki Siyaset
Film, papalık seçimindeki ilahi tarafsızlık illüzyonunu yıkıyor ve bunun aslında derinden politik bir süreç olduğunu ortaya koyuyor. Gerçek hayatta konseyler bombalı saldırılar veya bir kardinalin gizli bir çocuğu olması gibi skandallar içermese de, film bize Papa’nın seçiminin her zaman perde arkasındaki pazarlıklardan etkilendiğini ima ediyor. Kardinaler ittifaklar kuruyor, çıkar ilişkileri yürütüyor ve hatta bazen oylarını satın almak için rüşvet bile teklif ediyor. Filmin en rahatsız edici gerçeklerinden biri, ölen Papa Francis’in bile kardinallerine güvenmediği ve onlar hakkında dosyalar tuttuğunun ortaya çıkması.
2. Kilise İçindeki Bölünme: Muhafazakarlar vs. Reformcular
Conclave, gelenek ve ilerleme arasında sıkışmış bir Kilise portresi çiziyor. Bir tarafta, modern Kilise’nin yumuşak duruşunu eleştiren katı muhafazakar Kardinal Tedesco var. Eski güçlü Roma hayalleri kuran Tedesco, Latince’nin terk edilmesine öfkeleniyor ve onlarca yıl sonra yeniden bir İtalyan Papa istiyor. Hatta Vatikan’a yapılan bir saldırıyı Müslümanlara yükleyerek bir "din savaşı" çağrısı yapıyor—Kabil ve Bağdat’taki gerçek çatışmaları görmüş olan Kardinal Benítez ise bu söylemi tehlikeli bir cehalet olarak nitelendiriyor.
Diğer tarafta ise Kardinal Lawrence gibi reformcular var. Lawrence, farklı kıtalardan, dillerden ve ırklardan gelen kardinallerin çeşitliliğini Kilise’nin evrenselliğinin kanıtı olarak gösteriyor. Tedesco ise bu çeşitliliği bir bölünme işareti olarak yorumluyor. Film, Kilise’nin geleceğinin bu ikileme nasıl yanıt vereceğine bağlı olduğunu ima ediyor: Değişimi mi benimseyecek, yoksa katı dogmalara mı sarılacak?
3. Gücün Paradoksu: En Tehlikeli Adam, Onu En Çok İsteyendir
Filmin en çarpıcı repliklerinden biri, bir kardinalin şu uyarısı: "En tehlikeli erkekler, gücü en çok isteyenlerdir." Bu fikir, tüm konsey boyunca yankılanıyor—Papa olmak için en fazla çaba gösterenler, belki de bu ruhani yükü taşımaya en az uygun olanlardır. Film, gerçek liderliğin hırs değil, alçakgönüllülükten doğduğunu savunuyor. Ancak gördüğümüz gibi, en dindar kardinaller bile günahkâr: birinin gizli bir çocuğu var, diğeri oy satın alıyor. Verilen mesaj açık—Vatikan’da hiç kimse gerçekten kusursuz değil.
4. Saflık İllüzyonu: Kardinaler de Sadece İnsan
Conclave, bu "Kilise’nin prensleri"nin hâlâ gururlu, şehvet düşkünü ve bazen yozlaşmış erkekler olduğunu hatırlatıyor. En anlamlı sahnelerden birinde, kardinaller bir sigara molası veriyor ve ardlarında bir izmarit yığını bırakıyorlar—bu, geride bıraktıkları dağınıklığın bir metaforu. Film, kilise liderlerinin kusursuzluğu efsanesine meydan okuyor ve Kilise’nin gücünün liderlerinin günahsızlığında değil, günahlarını kabul etme cesaretinde yattığını ima ediyor.
Mükemmel Zamanlama
2024 sonunda vizyona giren Conclave, Papa Francis’in ölümünden hemen önce yayınlanarak temalarını daha da etkili hale getirdi. Kasıtlı mıydı bilinmez, ama filmin çıkış zamanı şimdi kehanet gibi görünüyor. Gerçek bir papalık seçimi yaklaşırken, film izleyicileri şu soruyu sormaya zorluyor: Bu kurgu, gerçekle ne kadar örtüşüyor?
Sonuç: Çarpıcı ve Düşündürücü Bir Gerilim
Görsel olarak Conclave büyüleyici. Sinematografi, Vatikan’ın ihtişamını yakalarken, kardinallerin tek tip giysileri arasında bölgesel kıyafetleriyle dikkat çekenlerin varlığı, filmin ana gerilimini yansıtıyor: gelenek ve değişim arasındaki çatışma.
Conclave, papalık seçimlerini anlatan bir dramdan çok daha fazlası—güç, inanç ve insan zaafları üzerine derin bir düşünce. Antik bir kurumun parçalanmış bir dünyada nasıl ayakta kalabileceğini ve onu yönetmek isteyenlerin bu ağır sorumluluğu hak edip etmediğini sorguluyor.